Noclegi w pobliżu Kościoła Zmartwychwstania PNJ Chrystusa w Drawsku Pomorskim

Kościół Zmartwychwstania Pańskiego w Drawsku Pomorskim to monumentalna budowla, która okazale góruje nad całym miastem. To zdecydowanie najbardziej reprezentacyjny budynek, który bardzo często umieszczany jest na widokówkach miastach.

Miejska duma

Świątynia została wzniesiona na przełomie XIII i XIV wieku w późnogotyckim stylu. Dokładna data jest trudna do określenia. Wiadomo jednak, że jej początki przypadają już na 1297 rok, kiedy to miała miejsce lokacja miasta na prawie niemieckim. W odpowiednim dokumencie znalazł się także zapis dotyczący kościoła, któremu przyznano cztery „włoki” ziemi. W średniowieczu Drawsko Pomorskie było jednym z większych i prężnie rozwijających się ośrodków miejskich w rejonie Pomorza Zachodniego, dlatego pierwotna drewniana świątynia szybko okazała się zbyt mała. Rody von Goltzów oraz von Wedlów były głównymi fundatorami większości nowych obiektów miejskich – murów obronnych, trzech kaplic, rynku z ratuszem i klasztoru franciszkanów.

Wedlowie sprawowali władzę nad miastem do 1400 roku, kiedy Drawsko wykupione zostało przez Zakon Krzyżacki, którego własnością pozostawał przez 54 lata. Po tym czasie miasteczko znów przyłączono do Brandenburgii. W 1534 roku kościół został poważnie uszkodzony przez pożar, a zniszczeniu uległy akta, wyposażenie oraz zwieńczenie wieży. Trzy lata później Drawsko – podobnie jak cały region zachodniopomorski – w wyniku reformacji przeszło na protestantyzm, co przyczyniło się do konfiskaty dóbr kościelnych.

Tragiczny okres

Najtrudniejszy okres w dziejach miasta i kościoła przypadają jednak na wiek XVI kiedy to w 1620 roku z prywatnego mieszkania rozprzestrzenił się ogień, niszcząc zabudowę miasta łącznie z kościołem. Cztery lata później wybuchła epidemia dżumy, uśmiercając tysiące mieszkańców. W 1644 roku przystąpiono do odbudowy świątyni, wznosząc nowe dachy i sklepienia, zmieniając pierwotny charakter bazylikowy na halowy. Niestety 20 lat później kościół znów stanął w płomieniach, jednak zniszczeniu uległa tylko wieża. Kolejny pożar, jaki wybuchł w 1696 roku zniszczył świątynię niemal doszczętnie. Duchowni zostali zmuszeni do odprawiania nabożeństw w miejskim młynie. Dzięki zbiórkom, m.in. w Szczecinie i Berlinie, szybko przystąpiono do odbudowy. Generalny remont miał jednak miejsce dopiero w XIX wieku.

Warto zobaczyć

Największą wartość architektoniczną mają boczne portale kościoła: północny i południowy. Słyną one przede wszystkim ze znajdujących się tam zdobień - bestiariusze, czyli płaskorzeźby wypalone w cegle ukazujące postacie na pół ludzkie i mityczne (smoki, syreny, centaury, rycerzy, jednorożce). W zabytkowym wnętrzu szczególną uwagę turystów zwracają: drewniany ołtarz, ambona, prospekt organowy oraz wieża kościelna. Więcej szczegółów można znaleźć na: www.drawsko.koszalin.opoka.org.pl