Noclegi w pobliżu Synagogi w Nowym Sączu

Nowy Sącz chętnie odwiedzany jest przez turystów, ale nie każdy z nich zdaje sobie sprawę z tego, jak to miasto wyglądało przed laty. Przez stulecia Nowy Sącz był miejscem, gdzie przenikały się różne kultury i religie. Istniała cała dzielnica żydowska, która zlokalizowana była u podnóża Zamku Królewskiego. Dzisiaj po tamtych czasach zostało niewiele. Warto jednak wybrać się w okolice ruin zamku, by zobaczyć chociażby tutejszą synagogę.

Położenie

Synagoga w Nowym Sączu znajduje się przy skrzyżowaniu ulic Bożniczej oraz Berka Joselewicza. Można się do niej dostać idąc z miejskiego rynku ulicami Piotra Skargi lub Kazimierza Wielkiego. Niegdyś znajdowała się ona w samym sercu dzielnicy żydowskiej.

Historia

Obiekt został zbudowany w 1746 roku w miejscu dawnej, drewnianej synagogi. Miała być wzorowana na podobnych budynkach z Chełma oraz Chęcin. Warunkiem jej powstania był maksymalny rozmiar, który nie mógł przekroczyć wymiarów najmniejszego kościoła w Nowym Sączu. W 1894 roku budynek spłonął, lecz dzięki determinacji lokalnej gminy żydowskiej udało się go odbudować. Pojawiły się wtedy także nowe detale architektoniczne, które widoczne są do dzisiaj. W czasie II wojny światowej wnętrza synagogi zostały całkowicie zniszczone przez armię niemiecką. Pomieszczenia przeznaczono natomiast na magazyn zrabowanych Żydom kosztowności. W latach 70. i 80 ubiegłego wieku budynek zaczął służyć jako galeria sztuki. Dzisiaj w jej wnętrzach wystawiane są różne wystawy czasowe. Można także oglądać wystawę stałą „Byli wśród nas”, poświęconą Żydom zamieszkującym te tereny przed laty.

Architektura

Obiekt wybudowano wzorując się na synagogach z Chęcin oraz Chełmna. Powstał on na planie prostokąta o wymiarach 25 na 19 metrów. Wysokość obiektu wynosi ok. 8 metrów. Pierwotnie dach był wyższy niż dzisiaj i kryty był gontem. Po pożarze odbudowano wnętrza w innym stylu, niż można było podziwiać pierwotnie. Barokowe elementy zostały zastąpione przez elementy charakterystyczne dla stylu neoromańskiego oraz tzw. mauretańskiego. Wymieniono także dach. Główna sala modlitewna znajduje się we wschodniej części budynku. Wejście dla kobiet poprowadzone było niezależnie od głównego wejścia. W 1974 roku dobudowano także antresolę, by zwiększyć powierzchnię wystawienniczą.