Noclegi w pobliżu Rezerwatu przyrody Bór na Czerwonem

Bór na Czerwonem, czyli znajdujący się w Nowym Targu rezerwat przyrody powstał w 1925 roku, jednak miał wówczas powierzchnię jedynie 2 ha. Kilkadziesiąt lat później dzięki staraniom profesora Władysława Szafera powierzchnia rezerwatu uległa powiększeniu o około 45 ha. W 2001 roku nastąpiło kolejne powiększenie rezerwatu o 64 ha, dzięki czemu obecnie można podziwiać naprawdę bardzo duży teren. Nazwa rezerwatu wzięła się od znajdującego się w tym miejscu glonu, którego plecha jesienią zmienia barwę na czerwoną. Rezerwat znajduje się na terenie Nadleśnictwa Nowy Targ, w Leśnictwie Bór.

Fauna i flora

Rezerwat „Bór na Czerwonem” powstał w celu ochrony tutejszego torfowiska, które pokryte jest naturalną roślinnością. Na terenie całego rezerwatu można wyróżnić cztery typy lasu, a mianowicie bór mieszany górski bagienny, bór mieszany górski wilgotny, bór bagienny górski oraz las mieszany górski wilgotny. Jeśli chodzi o szatę roślinną, to w rezerwacie występuje 5 zespołów leśnych, a także 5 zespołów bezleśnych, które związane są głównie z torfowiskami. Wśród występujących na ternie rezerwatu drzew można wskazać przede wszystkim: sosnę drzewokosę, kosodrzewiny, sosnę zwyczajną, a także liczne świerki.

Najcenniejsze torfowiska

Na obszarze rezerwatu znajduje się ponadto 65 gatunków roślin kwiatowych, a także kilkadziesiąt gatunków mchów, jednak najcenniejszymi roślinami w tym borze są storczyki kukułki plamiste, widłaki goździste, podbiałek alpejski, sosna zwyczajna rasy podhalańskiej, a także kosodrzewina. W miejscu tym można również zobaczyć rosiczkę okrągłolistną, liczne glony, a także grzyby, które związane są z tutejszymi bagnami i torfowiskami. Jeśli chodzi natomiast o faunę w rezerwacie występuje wiele niezwykle interesujących gatunków ptaków np. cietrzew. Najciekawszą częścią rezerwatu są torfowiska, jednak uwagę przykuwa również budowa geologiczna tego miejsca, która tworzy terasę zbudowaną z głazów, żwirów oraz otoczaków. Największym zagrożeniem dla tego miejsca są przede wszystkim czynniki wewnętrzne, a mówiąc ściślej, starzenie się niektórych gatunków drzewiastych zwłaszcza kosodrzewiny.