Noclegi w pobliżu Kościoła Św. Piotra i Pawła w Kamiennej Górze

Kościół parafialny pod wezwaniem świętego Piotra i Pawła jest najstarszą świątynią katolicką w Kamiennej Górze. Znajdziemy go w południowo-zachodniej części starówki. Warto go odwiedzić w trakcie wizyty na terenach Dolnego Śląska, bowiem mimo przebudowy w jego wnętrzu zachowały się oryginalne elementy wyposażenia.

Historia kościoła

Pierwsza wzmianka o kościele parafialnym w Kamiennej Górze w źródłach historycznych pojawia się w 1295 roku po tym, jak książę Bolko Surowy odkupił od osadzonych tutaj benedyktynów osadę – pierwowzór dzisiejszej Kamiennej Góry – i nadał jej ponownie w 1292 roku prawa miejskie. W związku z rozwojem miasta na terenie dawnej osady, powstał kościół – jedna z głównych i ważniejszych budowli w tamtych czasach dla życia społecznego.

Prezbiterium dzisiejszego kościoła zostało wzniesione w XIV wieku, dokładnie w 1294 roku, a główną nawę wybudowano pod koniec XVI wieku. Cały kościół Świętych Piotra i Pawła nie zachował się jednak w pierwotnym kształcie do współczesnych nam czasów. Na terenach Kamiennej Góry toczyły się bowiem zawzięte walki wojen husyckich, które doprowadziły do zniszczenia budowli. Została ona więc przebudowana w XVIII wieku, potem w 1885 roku, a ostatnio restaurowana w latach 60. XX wieku.

Charakterystyka kościoła

Kościół Świętych Piotra i Pawła to mieszanka stylów architektonicznych: gotyckiego i renesansowego. Murowana, orientowana, trzynawowa budowla ma prostokątne prezbiterium nakryte sklepieniem krzyżowo-żebrowym, charakterystycznym dla budowli w stylu gotyckim. Od zachodu wznosi się wieża kościoła. Jego empora nad głównym wejściem do świątyni wsparta została na kolumnach toskańskich. Nad nawami bocznymi korpusu kościoła wznoszą się półkoliste arkady nakryte z kolei sklepieniem kolebkowym z lunetami i dekoracjami wykonanymi ze stiuków. Przede wszystkim, poza samą budowlą, warto zwrócić szczególną uwagę na oryginalne wyposażenie zachowane z pierwotnego wyposażenia kościoła: gotycki, rzeźbiony tryptyk z początku XVI wieku, ambonę utrzymaną w bogato zdobionym stylu rokokowym i nagrobki okolicznych mieszkańców pochodzące z XVI i XVII wieku.