Noclegi w pobliżu Kościoła Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i Św. Marii Magdaleny w Poznaniu

Poznańska Bazylika Matki Boskiej Nieustającej Pomocy to jedna z najbardziej imponujących barokowych budowli sakralnych znajdujących się na terenie kraju. Świątynia została zbudowana w latach 1651-1701 przez najlepszych architektów, sztukatorów i malarzy.

Historia

Budowę bazyliki rozpoczęto w 1651 roku. Początkowo pracami kierował Tomasz Poncino. Niestety szwedzka okupacja wymusiła przerwanie budowy. Nieukończony kościół został konsekrowany przez biskupa Hieronima Wierzbowskiego w 1705 roku. Ołtarz główny i główny portal zostały wzniesione w latach 1727-1732. W XIX wybito oddzielne wejścia, które prowadzą do naw bocznych. Gruntowną renowację świątyni przeprowadzono na początku XX wieku. W czasie II wojny światowej bazylika została ograbiona, a jej wnętrze wykorzystywano jako magazyny. Świątynię udało się odbudować w latach 1948-1950. Od 1990 roku trwają kompleksowe prace renowacyjne.

Elewacja

Świątynia ma bogato zdobioną fasadę, która jest podzielona na kondygnacje przez dekoracyjne, barokowe gzymsy. Nad portalem umieszczono figurę św. Ignacego Loyoli z orłem, stanowiącym symbol Jezusa. Po obu stronach portalu i powyżej znajdują się figury świętych, między innymi św. Wojciecha, św. Franciszka Ksawerego i św. Stanisława Kostki.

Wnętrze

Wnętrza składa się z trzech naw, ma charakter bazylikowy z transeptem, zwieńczone jest pozornym sklepieniem. Na sklepieniu nawy głównej, na każdym przęśle umieszczono sceny przestawiające życie św. Stanisława biskupa. Dziełem Jana Bianco jest przepiękna sztukateria wykonana w XVI wieku. Przestawia szesnaście wysokich kolumn z figurami Ojców Kościoła i apostołów. Ołtarz główny zawiera malowidło "Wskrzeszenie Piotrowina przez św. Stanisława biskupa". Ołtarze boczne są odwzorowaniem ołtarzy z kościoła św. Ignacego w Rzymie. W kościele znajdują się także organy zbudowane przez znanego mistrza Friedricha Ladegasta.

Legendy

Zgodnie z legendą w trakcie prac związanych z renowacją kościelnych organów pojawiała się nieznana kobieta w czarnym stroju, stojąca na trudno dostępnym balkonie. Podobno jest to duch tajemniczej ofiarodawczyni, która przeznaczyła środki na ufundowanie kościelnych organów.