Noclegi w pobliżu Ścieżki przyrodniczej Żebra Żubra w Białowieży

Ścieżki edukacyjne są coraz popularniejsze w różnego rodzaju rezerwatach oraz parkach przyrodniczych. Pozwalają na własne oczy ujrzeć piękną i dziką naturę, a przy tym nauczyć się o niej nieco więcej niż z książek w szkołach. Ścieżki przyrodnicze takie jak Żebra Żubra zwracają dodatkowo uwagę na ogromny problem, jakim jest współczesna ochrona przyrody przed niszczycielską działalnością człowieka.

Charakterystyka ścieżki

Ścieżka Żebra Żubra powstała już w latach 70-tych ubiegłego wieku, jednak z początku nie była zbyt często uczęszczana. Turyści przyjeżdżający do Puszczy Białowieskiej bardziej interesowali się żyjącymi tam żubrami, niż kwestią edukacyjną czy widokową. Dopiero od lat 90-tych, gdy rozpoczęły się masowe wycieczki szkolne Żebra Żubra zyskały na znaczeniu.

Trasa liczy 4 kilometry długości i składa się z kilkudziesięciu kładek przerzuconych nad rzeczkami i strumieniami, piaskowych grobli oraz ścieżek łąkowych i polnych. Jest to trasa przeznaczona dla turystów pieszych, przejazd rowerem jest znacznie utrudniony i niebezpieczny. Także rodzice podróżujący z małymi dziećmi w wózkach powinni się liczyć z niedogodnościami. Szlak wiedzie od Białowieży – serca Puszczy Białowieskiej – prosto do głównego wejścia Rezerwatu Pokazowego Żubrów. W łatwy sposób można więc połączyć te dwie atrakcje, wyruszając pieszo z Białowieży i kończąc wędrówkę na oglądaniu tych majestatycznych zwierząt.

Walory turystyczne

Decydując się na przejście ścieżką Żebra Żubra można być pewnym niesamowitych widoków przyrodniczych, ponieważ szlak prowadzi przez lasy i tereny podmokłe. Przy odrobinie szczęścia można się też natknąć na zwierzynę leśną, zające, lisy, dziki, kilkadziesiąt różnych gatunków ptactwa. Przy leśnych jeziorkach i sadzawkach królują z kolei żaby – w okresie gotowym na początku wiosny setki tych płazów wędrują obok ścieżki w okolice najbliższych akwenów.

Wędrówkę można kontynuować albo w rezerwacie żubrów albo zdecydować się na zwiedzenie parku pałacowego leżącego około 4 kilometry dalej. Przejście całej trasy zajmuje około pół godziny, jeśli idziemy wolno i delektujemy się spacerem w sercu dzikiej przyrody. Wejście na szlak jest darmowe, a trasa otwarta przez cały rok, jednak w okresie jesiennym i zimowym odradza się wędrówki ze względu na ogromne niewygody chodzenia po podmokłym terenie.