Noclegi w okolicy Placu Solnego we Wrocławiu

Jeden z najpopularniejszych wrocławskich placów o strategicznym znaczeniu historycznym, kulturalnym i turystycznym. Leży w bezpośredniej bliskości miejskiego rynku, w ścisłym centrum historycznego Starego Miasta i jest częstym miejscem organizacji przeróżnych eventów kulturalnych, wystaw plenerowych, festiwali czy przemarszów. Plac Solny powinien odwiedzić każdy, kto choć przez chwilę chce pooddychać atmosferą dawnego Wrocławia.

Powstanie placu

Konieczność powstania dodatkowego placu pomocniczego, który odciążałby główny rynek miejski, powstała już w roku 1242. Wtedy właśnie władze miejskie zdecydowały, aby w południowym narożniku rynku wytyczyć drugi, mniejszy plac. Nazwę nadano mu ze względu na odbywający się tam handel solą i rybami.

Zakazano też zabudowy placu – miał w całości pozować pusty, aby pomieścić jak największą liczbę kupców oraz straganów. Boczne pierzeje placu uległy natomiast rozbudowie wraz ze wzrostem zainteresowania tą częścią miasta. W kamieniczkach zamieszkali głównie kupcy, natomiast dalsze chaty zostały zburzone i w kolejnych latach na ich miejsce postawiono murowane budynki. Dopiero w XIX wieku rozpoczęto większe prace budowlane w rejonie rynku. W 1822 powstał gmach Starej Giełdy, na początku XX wieku zbudowano dom towarowy oraz kilka bocznych kamienic, które na dolnych piętrach mieściły sklepy, apteki i kawiarnie.

Czasy współczesne

Znaczenie Placu Solnego znacznie zmalało po II wojnie światowej. Obecnie pełni głównie rolę reprezentacyjną, a jego cechą charakterystyczną jest znajdujący się w środkowej części targ kwiatowy. Z tego względu zakątek ten uznawany jest za jedno z idealnych miejsc na romantyczny spacer, zwłaszcza że dookoła rynku oraz znajdującej się tu Małej Iglicy rozmieszczone są liczne ławeczki. Na Placu Solnym często odbywają się różne wystawy fotograficzne, rzeźbiarskie i artystyczne będące dziełem studentów wrocławskich szkół artystycznych i Akademii Sztuk Pięknych.

Tajemnice podziemi

Ze względu na brak zabudowań Plac Solny został wykorzystywany do stworzenia pod ziemią specjalnego schronu liczącego prawie tysiąc metrów kwadratowych powierzchni. Schron przetrwał lata I i II wojny światowej, został wyposażony w sale dzienne, noclegownie, toalety z osobną kanalizacją, dopływ wody, oświetlenie. Ma dwa wejścia, z czego jedno znajduje się w funkcjonującej pod ziemią toalecie.