Noclegi w okolicy Domu Tekstylnego Weichmanna w Gliwicach

Dom Tekstylny Weichmanna to niepozorny, jednak niezwykle ciekawy budynek położony przy zbiegu ulicy Zwycięstwa i Alei Przyjaźni. To jeden z najważniejszych obiektów niemieckiego modernizmu w Polsce, będący pierwszą konstrukcją wykonaną z żelbetonu. Dawniej dwupiętrowy budynek z niewielką wieżą mieścił dom handlowy.

Historia

Dom jest projektem jednego z najwybitniejszych architektów XX wieku Ericha Mendelsohna – niemieckiego mistrza, pochodzenia żydowskiego. Budynek, którego budowę rozpoczęto w 1921 roku pod wieloma względami jest unikatowy, a przez to warty uwagi. Został zaprojektowany na wzór najsłynniejszych Domów Towarowych między innymi w Stuttgarcie, Norymberdze czy Bresalu. Konstrukcja jest zapowiedzią popularnego w latach późniejszych, tzw. „stylu mendelsohnowskiego”. Dom handlowy jest także przykładem popularnej w latach 20. XX wieku, szczególnie w Europie Środkowej, tzw. architektury reklamowej.

Budynek został wybudowany przez niemiecką firmę budowlaną Richarda Kobana. Budowa trwała rok i zakończyła się w 1922 roku, jednak na początku nie zyskała uznania mieszkańców, którzy zarzucali mu przede wszystkim brak wartości narodowych. Prostota elewacji, a jednocześnie funkcjonalność domu to podstawowe cechy, które stały się przykładem dla innych tego typu obiektów. Opinie na jego temat były z pewnością kształtowane przez aktualne losy podzielonego między Polskę i Niemcy wschodniej części Górnego Śląska. Pomiędzy obiema stronami istniała rywalizacja w kulturze, a także architekturze, które przedstawiały historię tego regionu na własny sposób. Poprzez liczne pokazy usiłowano przekazać podzielonemu społeczeństwu polskie i niemieckie osiągnięcia.

Dom po wojnie

Losy Domu Weichmanna w dwudziestoleciu międzywojennym przebiegały niezwykle dramatycznie. Było to związane oczywiście z nazistowskimi poglądami Niemców i okrutnym traktowaniem ludności żydowskiej. W 1932 roku rodzina Weichmannów została zmuszona do opuszczenia Gliwic. Po sprzedaniu sklepu tekstylnego udali się do USA. Następny właściciel budynku zginął podczas nalotu niemieckiego. Po II wojnie światowej w budynku mieściło się Towarzystwo Przyjaźni Polsko – Radzieckiej. Od 2002 roku po gruntownym remoncie w zabytkowych wnętrzach mieści się filia banku. Dom jest szczególnie cenny pod względem historycznym i architektonicznym.