Noclegi w pobliżu Cerkwi św. Jakuba Młodszego Apostoła w Muszynie

Drewniane cerkwie w okolicach Muszyny nie są niczym niezwykłym, bo w przeszłości to właśnie na tych małopolskich terenach silne były wpływy prawosławia. Niektóre cerkiewne świątynie zasługują jednak na szczególną uwagę, tak jak cerkiew św. Jakuba Młodszego Apostoła, która od czasów II wojny światowej została przejęta przez kościół katolicki.

Historia cerkwi

Cerkiew w Muszynie, a dokładniej w niewielkiej wsi Powroźnik, swoją historię zaczyna już w wieku XVII, kiedy zbudowano tu pierwszą grekokatolicką świątynię. Niestety zawirowania wojenne sprawiły, że obecnie zachowała się z niej jedynie część, zręcznie wkomponowana w nową cerkiew – odbudowaną w 1813 roku. Podczas tej przebudowy cerkiew została przeniesiona na nieco wyższe tereny ze względu na panujące niebezpieczeństwo powodziowe i pełniła rolę prawosławnej świątyni aż do powojennych lat. Wtedy w czasie Akcji „Wisła” (1947-1950) została odebrana prawosławnym zarządcom i przekazana katolikom.

Teren całej świątyni otacza mur wykony z kamienia z wbudowanymi rzeźbami z I połowy XX wieku, zaś sama świątynia to budowa trójdzielna. Posiada charakterystyczną wieżę wraz z dzwonem z 1615 roku, który przetrwał do czasów współczesnych. Najstarsza część świątyni, która zachowała się z pierwotnej cerkwi, stanowi dzisiaj prezbiterium. Co ciekawe, obecny budynek posiada okna wyłącznie od południowej strony, co związane jest z pierwotnym charakterem cerkwi i zasadami ich budowy w prawosławiu.

Cerkiew-kościół

Cerkiew św. Jakuba Młodszego Apostoła jest kościołem całkowicie drewnianym, zabytkowym, a przez to niestety bardzo łatwo ulega zniszczeniu mimo często prowadzonych prac modernizacyjnych. Z tego względu od 2009 roku prowadzona jest budowa nowego kościoła parafialnego – murowanego i zapewniającego wiernym większy komfort.

W dawnej cerkwi, która pełni obecnie funkcję świątyni katolickiej, zachował się w dobrym stanie pochodzący z XVIII wieku ikonostas, jednak w nieco zmienionej formie – został pocięty na części, zachowując główną w ołtarzu, ale niektóre elementy przeniesiono do bocznych ścian. Najcenniejszym pod względem historycznym zabytkiem są ikony: Sąd Ostateczny - pochodzący z 1623 r. oraz ikona z 1646 r. Opłakiwanie Chrystusa.