Noclegi w pobliżu Kościoła Świętego Ducha w Toruniu

Zabytkowy kościół jezuicki w Toruniu – Kościół Świętego Ducha, został zbudowany pierwotnie jako świątynia protestancka w połowie XVIII wieku. Bezpośrednim impulsem do jego powstania był tzw. tumult toruński – zamieszki religijne między wyznawcami katolicyzmu i protestantami z 1724 roku, po których gmina protestancka została pozbawiona swojej dotychczasowej świątyni znajdującej się w tamtych czasach w kościele Mariackim i zmuszona była organizować nabożeństwa w sali w Dworze Artusa.

Świątynia protestancka

Fundusze na nowy kościół protestancki w Toruniu zbierane były zarówno w Polsce, jak i za granicą. Ostatecznie w 1741 roku zdecydowano się na wybór projektu świątyni stworzony przez architekta z Drezna – Andreasa Adama zwanego Bahr. Prace zostały jednak wstrzymane przez kolejne niepokoje religijne i niesprzyjającą atmosferę – radykalni katolicy potraktowali budowę jako złamanie warunków sankcji karnych nałożonych na miasto po tumulcie. Ówcześnie rządzący król August III zakazał więc budowy kościoła, obawiając się wybuchu nowych zamieszek.

Dopiero w 1754 roku można było wznowić budowę. Na skutek śmierci poprzedniego architekta wybrano nowego: pochodzącego z Torunia Ephraima Schroegera. Stworzył on świątynię utrzymaną w stylistyce późnego baroku. Poświęcono ją w 1756 roku. Po wprowadzeniu unii kościelnej na Prusach, kościół był miejscem nabożeństw Ewangelickiej Unii Staropruskiej. Po II wojnie światowej, na skutek zmiany kościoła w świątynię katolicką, usunięto kilka cennych elementów wyposażenia protestanckiego pochodzących jeszcze z XVIII wieku. Nastąpiła też zmiana nazwy kościoła – zamiast kościoła św. Krzyża świątynię przemianowano na kościół św. Ducha.

Wnętrze

Obecnie najcenniejszymi zabytkami we wnętrzu toruńskiego kościoła są m. in. rokokowy ołtarz pochodzący z połowy XVIII wieku, będący dziełem toruńskiego mistrza Jana A. Langenhahna. Nawiązuje on do stylistyki ołtarza Mariackiego w Krakowie. Warta uwagi jest również zabytkowa rokokowa ambona oraz drzwi na osiach naw bocznych przy prezbiterium będące przykładem toruńskiego intarsjowanego stolarstwa artystycznego, przedstawiające sceny męczeństwa i zmartwychwstania Chrystusa. Szczególnie piękny jest podwieszony pod chórem obraz przedstawiający Jezusa uciszającego burzę na jeziorze Genezaret czy wspaniałe polichromie ścienne utrzymane w stylu barokowym z połowy XVIII wieku.