Noclegi w pobliżu Kościoła Św. Jerzego w Sopocie

Kościół Świętego Jerzego jest to parafialna świątynia sopockiej parafii garnizonowej pod tym samym wezwaniem. Wspólnota ta jest parafią cywilno – wojskową i stanowi część dekanatu sopockiego Archidiecezji Gdańskiej oraz dekanatu Marynarki Wojennej Ordynariatu Wojska Polowego. Świątynia mieści się tuż przy dworcu PKP i ulicy Bohaterów Monte Cassino, zwanej potocznie "Monciakiem", co sprawia, że przewija się tam bardzo wielu wiernych, ale też turystów zwiedzających tę sakralną budowlę.

Historia

W 1884 roku kiedy rada parafialna sopockiej wspólnoty Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego podjęła uchwałę o konieczności rozbudowy Kaplicy Pokoju, nikt nie myślał o budowaniu nowego kościoła. W 1885 roku stworzono projekt powiększenia powierzchni kaplicy, aby zapewnić miejsce dla wszystkich, którzy będą chcieli uczestniczyć w modlitwach, a liczba ta była coraz większa z powodu zwiększającej się liczby mieszkańców i kuracjuszy na terenie Sopotu. Niestety projekt ten nie spodobał się zwierzchnikom, którzy bali się, że rozbudowa oszpeci stojącą już kaplicę, a kościół powinien być wizytówką miasta. W związku z tym rada parafialna w styczniu 1887 roku podjęła uchwałę o budowie nowego kościoła od podstaw. Komitet zajął się zbiórką funduszy na ten wielki cel.

Zadanie to nie było łatwe. List intencyjny wysłany do Cesarzowej Augustyny Wiktorii, w którym proszono o wsparcie i objęcie protektoratu, ze względu na „posiadanie nieznacznych funduszy”, nie spotkał się z pozytywnym oddźwiękiem. Mimo to komitet z wielkim zapałem zbierał środki na rozpoczęcie budowy poprzez zbiórki po domach, koncerty, przedstawienia teatralne czy kiermasze otrzymanych darów, na których to można było kupić ofiarowane przez Cesarzową dzieła sztuki. Przekształcony w 1898 roku w Stowarzyszenie Budowy Kościoła komitet dopiął swego. W marcu 1899 roku projekt został zaakceptowany przez Cesarzową, a dodatkowo otrzymał ofiarę 1000 marek na rzecz budowy. Cesarz Wilhelm II również przychylił się do projektu budowy, wydając jednak polecenie powiększenia wieży kościelnej, ponadto ofiarował on 2000 marek.

Kościół Zbawiciela

22 października 1899 roku w obecności Cesarzowej wmurowano kamień węgielny. Odtąd przedsiębiorstwo budowalne Pana Lippke’go rozpoczęło budowę świątyni, która z zarządzenia Augustyny nosiła nazwę Kościoła Zbawiciela. Kosztująca 125 tysięcy marek budowa kościoła skończyła się w planowanym terminie. 17 września 1901 roku w obecności Cesarzowej odbyło się poświecenie w pełni wyposażonego i wykończonego – dzięki ofiarności sopockich ewangelików – kościoła. Ewangelicka świątynia w 1945 roku została polubownie przekazana na rzecz duszpasterstwa wojskowego.

Świątynia katolicka

Po przejściu na własność kościoła rzymskokatolickiego na przestrzeni lat świątynia zmieniała wygląd wewnętrzny. Zmiany te były konieczne chociażby ze względu na postanowienia Soboru Watykańskiego II. Zmieniony został drewniany ołtarz główny - drewniany został zastąpiony marmurowym, ustawiono ambonę z metaloplastyką, na której widnieje postać patrona oraz zamontowano znajdujące się w kościele po dzień dzisiejszy tabernakulum.

W latach 1953 - 1956 Zofia Baudouin de Courtenay przyozdobiła ściany świątyni freskami przedstawiającymi cud rozmnożenia chleba oraz polskich świętych i błogosławionych. W prezbiterium znajduje się też kopia krzyża Świętego Damiana z kościoła w Asyżu oraz malowidła aniołów adorujących Najświętszy Sakrament. Na uwagę turystów zasługują cztery rzeźbione ołtarze boczne oraz witraże z podobiznami świętych. W 1976 roku dekretem Wydziału Kultury i Sztuki w Gdańsku kościół został wpisany na listę zabytków ówczesnego Województwa Gdańskiego.

Więcej informacji o kościele znajduje się pod adresem http://www.jerzy.sopot.pl/index.php