Noclegi w pobliżu Kościoła Św. Antoniego Padewskiego w Ostrołęce

Kościół pod wezwaniem świętego Antoniego Padewskiego w Ostrołęce to kolejny cenny zabytek architektury sakralnej tego miasta. Wybudowany na planie krzyża w latach 1666-1696 jest częścią pobernardyńskiego zespołu klasztornego i przechowywane są w nim cenne relikwie patrona kościoła sprowadzone z Padwy w 2007 roku.

Historia kościoła

Budowa kościoła pw. świętego Antoniego Padewskiego rozpoczęta w 1666 roku została ufundowana przez sędziego ziemskiego – Tomasza Rolę-Gocłowskiego. Dopiero w roku 1696 został on jednak konsekrowany i otrzymał patrona – świętego Antoniego z Padwy. Do 1864 roku kościół należał do zakonu bernardynów i został połączony z budynkiem ich klasztoru wybudowanym pod koniec XVIII wieku w stylu barokowym i przylegającym do południowej ściany kościoła oraz jego prezbiterium.

W 1864 roku budynki klasztorne przeszły na własność państwa i stały się miejscem działalności urzędów miejskich. Znajdowała się tu także szkoła rzemieślniczo-przemysłowa oraz jej bursa. Kościół świętego Antoniego Padewskiego był także świadkiem wydarzeń historycznych rozgrywających się w Ostrołęce. W 1831 roku był miejscem obrony pułku Czwartaków, a w latach 1915-1917 – szpitalem wojskowym.

Wnętrze

We wnętrzu kościoła ostrołęckiego warto zwrócić przede wszystkim uwagę na polichromię – wykonaną przez bernardyna Walentego Żebrowskiego w latach 1762-1765 – przedstawiającą życie kaznodziei, cudotwórcy i misjonarza – świętego Antoniego z Padwy będącego patronem kościoła. Zabytkiem historycznym są organy pochodzące z XVIII wieku. Znajdują się tu także cenne krypty z grobami osób, które przyczyniły się do rozwoju klasztoru, szlachty z tych okolic oraz zakonników. We wnętrzu kościoła znajdziemy także pomnik poświęcony pamięci żołnierzy z pułku Czwartaków, którzy polegli w bitwie pod Ostrołęką w 1831 roku. Warto obejrzenia jest także dziedziniec przed kościołem nazywany Kalwarią i otoczony przez krużganki przedstawiające kolejne sceny Męki Pańskiej. Przetrwał on pożar w kościele z roku 1989, dzięki czemu jest historycznym elementem pierwotnej budowy kościoła.