Pokoje Gościnne Miraż

Cena noclegu 30-40 PLN od osoby.
Istnieje możliwość negocjacji cen zależnie od liczby zakwaterowanych osób oraz liczby dni pobytu.

Do naszych czasów w Kietrzu zachowało się kilka zabytkowych budowli, m.in.:
- barokowy kościół parafialny św. Tomasza z XVI i XVIII w., z trójnawową bazyliką sklepioną kolebkowo;
- późnobarokowa kaplica cmentarna św. Krzyża z poł. XVIII w.;
- kościół klasztorny pw. Trzech Króli;
- trzy barokowe, kamienne figury religijne z pierwszej poł. XVIII w., ze sceną nawiedzenia w górnej części figury, usytuowane na środku rynku;
- znajdująca się w parku obok rynku, zabytkowa figura św. Floriana, z poł. XVIII w.;
- ruiny pałacu (XVI - XIX w.), siedziby rodu Gaszynów znajdująca się w sąsiedztwie kościoła parafialnego.
Ślady dawnej historii w postaci zachowanych obiektów, zwłaszcza architektonicznych znaleźć można również w innych miejscowościach należących dzisiaj do gminy Kietrz:
- na terenie wsi Pilszcz znajduje się gotycko-renesansowy kościół parafialny z końca XVI wieku, przebudowany i powiększony w drugiej połowie wieku XVIII;
- w Dzierżysławiu - na Czarnej Górze, przy drodze Kietrz - Rozumice - znajduje się natomiast stanowisko archeologiczne ze zlokalizowanym tam obozowiskiem otwartym z epoki górnego paleolitu, świadczącym o osadnictwie łowców paleolitycznych z przed ok. 35 tys. lat;
- w Nowej Cerekwi, która prawa miejskie uzyskała w XIII wieku (utraciła je dopiero przed II wojną światową), zachował się miejski charakter zabudowy z obszernym, czworobocznym rynkiem i sporo zabytków szczególnie z XVIII i XIX wieku, m.in.: barokowo-klasycystyczny kościół parafialny p.w. św. Piotra i Pawła z II połowy XVIII w., wzniesiony w miejscu poprzedniego, z końca XVII w., ruiny kościoła cmentarnego pw. św. Wacława z II poł. XVII w., który został częściowo przebudowany w wieku XIX., ruiny zamku z przełomu XVI i XVII wieku, znajdująca się nad rzeką Troją;
- w Nasiedlu znajduje się zespół pałacowy z I poł. XVIII w., w skład którego wchodzą: barokowy pałac z dekoracją w stylu regencji; park z XVIII wieku i budynki gospodarcze.

Osada słowiańska istniała na terenie dzisiejszego Kietrza już w XI wieku i była podporządkowana królowi czeskiemu, który w roku 1255 przekazał ją we władanie Biskupa Ołomunieckiego, jako wieś na prawie niemieckim.
Jednak pierwsza, pisana wzmianka o Kietrzu nazywanym wtedy Ketre (Katscher) pochodzi z roku 1321 roku, kiedy to Biskup Ołomuniecki Konrad I nadał Kietrzowi prawa miejskie.
Miasteczko nie miało wprawdzie murów obronnych, ale - według wzmianki z 1451 roku - obwarowane było wałami i fosami. Z tego też okresu zachował się średniowieczny układ urbanistyczny Kietrza.
Kietrz pozostawał w rękach Biskupów Ołomunieckich aż do XVII, kiedy to został przekazany rodzinie Gaszynów.
Miejscowość od dawna znana była jako miasto tkaczy. W 1539 istniało w Kietrzu bractwo czeladników tkackich, a w 1569 powstał "porządek cechowy" dla tkaczy.
W roku 1784 mieszkało w mieście 46 płócienników i 3 sukienników, a w 1840 roku tkano już w 350 warsztatach len i bawełnę, zaś wełnę w 36.
Rok 1870 zaznaczył się intensywnym rozwojem tkactwa fabrycznego, które przyczyniło się do upadku rzemiosła. W roku 1896 miasto połączono koleją z Raciborzem i Głubczycami. W 1935 roku było w Kietrzu 5 fabryk pluszu i dywanów.
W wyniku upadku rzemiosła wielu mieszkańców zaczęło zajmować się rolnictwem. Miasto wielokrotnie było niszczone przez pożary. Największe z nich zanotowano w latach: 1560, 1641, 1694, 1759, 1829 i 1840. Zawsze jednak było odbudowywane dzięki pracowitości i przywiązaniu do tej ziemi jej mieszkańców.
Do XVI wieku w mieście przeważała ludność polska, która w wiekach następnych zaczęła ustępować pod względem liczebności Morawianom i ludności pochodzenia niemieckiego.
W 1855 roku Kietrz liczył 2626 mieszkańców, a w końcu XIX wieku ich liczba przekroczyła 4000. Po włączeniu, w okresie międzywojennym, do Kietrza okolicznych wsi liczba mieszkańców wzrosła do 7880 w roku 1925 i 9032 w roku 1935.